Gerrit Teule
Geboren in Heerenveen, in het oorlogsjaar 1942, 20 oktober. Op mijn 16e verjaardag kocht ik van moeizaam opgespaard geld mijn eerste camera en doka apparatuur, wat leidde tot enige onvrede met mijn vader. Daarna wilde ik kunstschilder worden, geïnspireerd door mijn atletiekvriend de Friese schilder Sjoerd de Vries.
Het moest allemaal anders want van schilderen kan niemand leven, vond mijn vader, de musicus, koordirigent, leraar schoolmuziek en kerkorganist Reinard Teule. Hij had zelf veel moeten sappelen om zijn grote gezin, zeven kinderen, te onderhouden. Hij had het over “het heilige moeten”. Daarom werd het een studie Werktuigbouwkunde aan de HTS in Leeuwarden, een degelijk vak. Omdat er na de HTS nog tijd over was, voordat de militaire dienst mij opeiste, ging ik nog een jaar naar de kunstacademie, Academie Minerva in Groningen, in het vak Vrij Tekenen, Plastische en Grafische Kunsten, met goed resultaat. Na de diensttijd trouwde ik met Marije Mellema en moest de kost verdiend worden. Dat gebeurde bij de computerfirma IBM, in dienst vanaf 1966 . Niemand wist toen nog wat computers waren en ik ook niet, maar spannend was het wel. Het werd een mooie carrière van 29 jaar als computerspecialist, onderbroken door een sabbatical year als pottenbakker.
Na deze computer carrière verhuisden wij naar Donkerbroek. Van daaruit werkte ik enkele jaren als specialist computertoepassingen voor mensen met een beperking, slechtzienden, mensen met verlammingen, etc. Vaak was dat meer sociaal werk dan computerwerk. Tegelijk bouwden wij met de plaatselijke timmerman een boerderijschuur om tot een luxe yoga ruimte voor Marije Teule-Mellema, yoga lerares. Tussendoor zong ik in projectkoren, speelde ik piano, schreef ik diverse boeken over bewustzijnsevolutie en schilderde ik, naast het onderhouden van een monumentale tuin. Toch bleven we daar niet lang en kochten we een boerderijtje in Nieuwehorne met weer een lap grond, wat van de kale grond af werd getransformeerd in een mooie wilde tuin. Op aandringen van Marije en onze gehandicapte zoon Sjerd Teule verhuisden we echter weer naar den Haag, Laan van Clingendael.
Sjerd werkte eerst bij het dagverblijf de Kunstvlieg, maar kreeg later een eigen atelier bij MIAW, Make It Art Worthy, aan de Noordwal. Ikzelf was intussen op mijn 70ste jaar begonnen aan een studie cello (onder het motto: begin er jong mee), bij Wouter Mijnders in de Stevinstraat. In de coronatijd gebruikte ik Sjerd’s atelier om te schilderen en sommigen noemden mij daar een “ontketende schilder” vanwege de hoge productie, alsof ik nog heel veel moest inhalen voordat de man met de zeis mij komt halen. Ook werkte ik intensief mee aan het grote kunstwerk Panorama Platteland, een schilderij van 2 bij 40 meter over de ontwikkeling van het boerenland vanaf 1945 tot nu, een project van Cis Deijl.
Ik gebruik nu een eigen atelier ruimte bij MIAW en werk actief mee bij de organisatie van Urban Raw, een pop up tentoonstelling in een leegstaand pand in den Haag, nu in de Gheijnstraat 92. Ik schilder landschappen, zeegezichten, portretten, naakten en vaak schilderijen met een filosofische of allegorische boodschap.
De wetenschapper James Lovelock (1919 – 2022) bedacht het idee van de aarde als een zelfregulerend superorganisme, de Gaia hypothese. Het schilderij “Gaia Kijkt Toe” is een reflectie op de grootschalige verstedelijking en de enorme ambities van de mens in de ruimte. Tegelijk droogt de grond uit en verkommeren de bewoners van de golfplaathuisjes tegen de rand van de stad. Een boom staat te verpieteren, maar aan de andere kant van het tafereel wordt de grond geblakerd en de lucht verpest door de hitte en de rook van een reusachtige raket, die opstijgt met bestemming Maan of Mars? Gaia kijk ernaar en vraagt zich af, hoe lang dit nog gaat duren. Op haar tijdschaal van miljarden jaren is de huidige mens nog maar een minuutje bezig met het verbruiken van de aarde, met een vooralsnog desastreus resultaat. Dat breng ons bij de kernvraag: is de mens wel een duurzame soort?
